امام صادق (ع)، هر شب برای فرزندش و در هر روز برای پدر و مادر خود دو رکعت نماز می‌گزارد، در رکعت اول سوره قدر و در رکعت دوم سوره کوثر خوانده می‌شود.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آیا ممکن است که انسان نماز وحشت را در هر زمانی برای میت بخواند؟ آیة الکرسی در نماز وحشت تا علی عظیم است یا هم فیها خالدون؟ آیا خواندن نماز وحشت یک نفر برای میت کافی است؟

پاسخ به این سوال و دیگر سوال های خود را در گزارش می توانید بخوانید؟

نماز وحشت به روایت پیامبر (ص)

سید بن طاوس از حضرت رسول (ص) روایت کرده که فرمود: نمی‌گذرد بر میت ساعتی سخت‌تر از شب اول قبر، پس رحم نمایید مردگان خود را به صدقه و اگر نیافتی چیزی که صدقه بدهی، پس یکی از شما دو رکعت نماز بخواند:

در رکعت اول حمد یک مرتبه و سوره توحید دو مرتبه

در رکعت دوم حمد یک مرتبه و سوره تکاثر ده مرتبه

سپس سلام دهد و بگوید: اللهم صل علی محمد و آل محمد و ابعث ثواب‌ها الی قبر ذلک المیت فلان بن فلان».

پس حق تعالی همان ساعت هزار ملک به سوی قبر آن میت می‌فرستد و با هر ملکی جامه‌ای و حلّه ای، و تنگی قبر او را وسعت دهد تا روز نفخ صور عطا کند به نماز کننده به عدد آنچه آفتاب بر آن طلوع می‌کند حسنات و بالا برده می‌شود برای او چهل درجه.

نماز وحشت را چه زمانی باید بخوانیم؟

درباره زمان خواندن این نماز گفتنی است، گر چه بین مؤمنین مرسوم است که بین نماز مغرب و عشا خوانده شود، اما ظاهر آن است که در تمام طول شب اول دفن میت (از اول شب تا صبح) می‌توان آن را اقامه کرد، اگر چه بهتر، بعد از نماز عشا است.

احکام نماز وحشت

نماز وحشت را در هر موقع از شب اول قبر می‏شود خواند، ولی بهتر است در اول شب و بعد از نماز عشا خوانده شود.

اگر بخواهند میت را به شهر دوری ببرند یا به دلیل دیگری دفن او تاخیر بیفتد، باید نماز وحشت را تا شب اول قبر او به تاخیر بیندازند.

نماز وحشت واجبی کفایی نیست تا بگوییم که با خواندن یک نفر ساقط می‌شود. نماز مستحبی است که هر فردی می‌تواند آن‌را خوانده و ثوابش را به میت هدیه کند.

اگر نماز لیلة الدفن را به هر دو کیفیت بخواند، بهتر است.

یک نفر می‌تواند چند مرتبه این نماز را به قصد اهداء ثواب به جا آورد.

هر‌گاه شخص نماز وحشت را سهواً به غیر کیفیتی که ذکر شد بجا آورد باید اعاده کند؛ اگر چه یک آیه از سوره قدر یا یک آیه از آیه الکرسی را فراموش کرده بود بخواند.

اجیر کردن و اجرت گرفتن برای خواندن نماز وحشت جایز است و احتیاط آن است که به عنوان بخشش و احسان به نمازگزار بذل نمایند و او هم نمازش را بدون در نظر گرفتن وجه مالی بخواند.

نماز وحشت فشار قبر را کم می‌کند

محدث نوری در کتاب دارالسلام نقل می‌کند: استاد ما، ملا فتحعلی سلطان آبادی گفت: عادت من این بود که هرگاه فردی از دوستان خاندان رسالت از دنیا می‌رفت و خبر آن به من می‌رسید، دو رکعت نماز شب دفن یا نماز وحشت برای او می‌خواندم؛ خواه او را می‌شناختم یا نمی‌شناختم. هیچ کس از این عادت من آگاه نبود، تا روزی یکی از دوستان، در راهی من را ملاقات کرد و گفت: دیشب فلان شخص که به تازگی از دنیا رفته بود، را در عالم خواب دیدم و از چگونگی حال او بعد از مرگش پرسیدم، او گفت: من بعد از مرگ در تنگنای سختی قرار گرفتم و هنگام حسابرسی، مرا به سوی عذاب بردند؛ تا اینکه فلانی (نام شما را برد) دو رکعت نماز برای من خواند؛ همان دو رکعت، مرا از عذاب نجات داد. خدا پدرش را رحمت کند که به من چنین احسانی نمود. آن گاه آن شخص، از من پرسید، آن دو رکعت نماز، چه نمازی بود. من طریقه خود را در مورد خواندن نماز شب دفن یا نماز وحشت برای او بیان کردم.»

منبع:

مفاتیح الجنان، ص. ۳۹۶.
کافی، ج. ۳، ص. ۲۸۵.

https://www.yjc.ir/fa/news/6325402/نماز-وحشت-و-یا-نماز-لیله%E2%80%8Cالدفن-چگونه-خوانده-می-شود

دعا کردن تنها سلاح مومن است و تنها راهی است که می تواند از خداوند نیازهای خود را درخواست نماید.دعا کردن آداب و اصولی دارد که با رعایت آن شرایط استجابت نیز فراهم می شود.

آداب دعا کردن  و شرایط استجابت آن

گرچه درهای رحمت الهی، همواره به سوی بندگانی که صادقانه و مخلصانه او را می خوانند، باز است و خداوند، به آنها وعده پاسخ داده است اما آنچه باید برای ما مهم می باشد، اصل استجابت دعاها است.دعا کردن و طلب نیاز از سوی بندگان خداوند شرایطی دارد که در ذیل به آنها اشاره خواهیم کرد.

آداب و شرایط دعا کردن

1 - حضور قلب .

2 - خضوع و فروتنی .

3 - امیدواری .

4 - شناخت خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نیاز.

5 - امیدواری به خدا و قطع امید از دیگران .

6 - پرهیز از گناه به ویژه ستم مالی و آبرویی به مردم .

7 - گریستن . روایت شده است :((بین بهشت و جهنم ، گردنه ای است که کسی از آن عبور نمی کند، مگر کسانی که از ترس خدا، خیلی گریه کرده باشند.))

8 - سپاس و ستایش خداوند.

9 - ذکر نامهای خدا که مناسب دعایش می باشد و نیز گفتن نعمتهای خداوند و شکر آن ، بیان گناهان و آمرزش خواستن برای آنها.

10 - درنگ و عجله نکردن و اصرار و پافشاری در دعا. زیرا خداوند درخواست کننده لجوج را دوست دارد و حداقل پافشاری این است که دعای خود را سه بار تکرار کرده و خواسته خود را سه بار بگوید.

11 - پنهان دعا کردن . زیرا هم فرمان خداوند را که می فرماید:((در پنهان دعا کنید)) اجابت کرده و هم از آفت ریا دور می ماند. روایت شده است :((دعای پنهانی ، برابر با هفتاد دعای آشکار است )).

12 - شریک ساختن دیگران در دعا .

13 - با دیگران دعا کردن . دعا در جمع نیز باعث اجابت است . بهترین جمعیت برای دعا، چهل نفر است . چهار نفر هم می توانند هر کدام ده بار دعا کنند و اگر نتوانست در جمع دعا کند، خود نیز می تواند چهل بار دعا کند.

14 - تضرع در دعا به همراه قلب خاضع و بدن متواضع و چاپلوسی . خداوند به حضرت موسی (علیه السلام ) وحی کرد:((موسی ! هنگامی که مرا می خوانی ترسان باش ، صورت خود را خاک آلوده کن و با اعضای مهم بدنت ، برایم سجده کن . قلبت را با ترس از من بمیران . زنده دل و کهنه لباس باش .))

15 - صلوات فرستادن بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) و آل او (علیهم السلام ) در اول و آخر دعا باعث اجابت دعا است.

16 - پاکدلی و روی آوردن با تمام وجود به خداوند.

17 - دعا کردن قبل از بلا.

- شریک نمودن دیگران در دعا و قبل از خود، آنان را دعا کردن .

19 - بلند کردن کف دستها هنگام دعا.

20 - در دست داشتن انگشتری عقیق یا فیروزه . از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده :((هیچ کف دستی به سوی خدای متعال بلند نشده است که نزد او محبوبتر باشد از کفی که انگشتر عقیق در آن است .))

21 - صدقه دادن قبل از دعا، باعث اجابت دعا می گردد.

22 - انتخاب اوقات مخصوصی برای دعا، مثل شب و روز جمعه ، بین ظهر و عصر روز چهارشنبه برای نفرین کردن کفار، وقت نماز عشاء، یک ششم اول از نیمه دوم شب ، آخر شب تا طلوع فجر، بین طلوعین ، سه شب قدر در ماه رمضان که برترین آن شب بیست و سوم است ، شبهای احیاء که عبارتنداز:شب اول رجب ، نیمه شعبان ، عید فطر و قربان و روز عرفه ، فطر و قربان ، هنگام وزیدن بادها، باریدن باران ، از بین رفتن سایه ها و ریختن اولین قطره خون مقتول مؤ من ، هنگام اذان ظهر و از طلوع فجر تا طلوع خورشید، بعد از نمازهای واجب ، وتر، فجر و نماز ظهر و مغرب .

23 - مکانهای خاص نیز به اجابت دعا کمک می کنند. مانند:((راءس ‍ الحسین و مکانی که زیر گنبد آن قرار دارد)).

24 - حالات عالی مانند رقت قلب .

25 - طهارت ، نماز و روزه .

منبع: نمناک

شاید بد نباشد به خود تلنگری بزنیم که ما خداوند را برای ذات مقدس خودش عبادت می کنیم یا برای آنکه به ما بهشت را عطا کند گوش به فرمان دستورات او هستیم؟!

نماز، دعا، نیایش، شور و شوقی غیرقابل وصف برای رسیدن زمان مناجات و شتافتن به سمت نماز، قرآن خواندن، عبادت پروردگار، توسل و . همه این ها از آن دسته حالات و اعمالی هستند که روح انسان را جلا می دهد، قلب را آرام ساخته و دلشوره ها و سیاهی ها را نابود می کند.

اما سوالی که شاید در ذهن بسیاری از افراد شکل گرفته باشد این است؛ چرا باید نماز بخوانیم؟!، آیا نمی شود خدا را طور دیگری عبادت کرد؟!

یعنی خداوند تنها ما را آفریده تا عبادتش کنیم، البته بنظر نمی رسد که ما صرفا برای عبادت کردن پرودگاری بی همتا که نقصی در دستورات و کارهایش وجود ندارد خلق شده باشیم چون قبل از ما موجودات و فرشته هایی بودند که خداوند را عبادت کنند البته بهتر بگوییم در جایی به نام بهشت عبادت کنند ، محلی که برخی از ما انسان ها مشتاقانه برای رسیدن به آن گوش به فرمان حقیم و بنوعی خداوند را برای رسیدن به بهشت وعده داده شده و در نهایت برای آسایش و لذت بردن خودمان عبادت می کنیم.

اما شاید بد نباشد به خود تلنگری بزنیم که، ما خداوند را برای ذات مقدس خودش عبادت می کنیم یا برای آنکه به ما بهشت را عطا کند گوش به فرمان دستورات او هستیم؟!

با این همه تفاسیر باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا در این مطلب شما را با فلسفه نماز خواندن و روایات پیرامون آنآشنا نماید، پس بسم الله.

فلسفه خواندن نماز چیست؟

از آنجا که خداوند وجودی نامحدود و نامتناهی و پیراسته از هر گونه نقص و نیاز است احتیاجی به پرستش ما ندارد پس پرستش و عبادت او فی الواقع وسیله تکامل و سعادت ماست و دستور او به عبادت، یک نوع لطف و مرحمت و راهنمائی خواهد بود که ما را به کمال شایسته برساند و کلاً عبادت و خصوصاً نماز دارای یک سلسله آثار گرانبهای فردی و اجتماعی است زیرا اولاً حس تقدیر و شکر گزاری را در انسان زنده می کند، قدر دانی از مقامی که نعمتهای زیادی در اختیار او نهاده و با این سپاس گزاری، فرد، حق شناسی خود را در برابر آفریدگار خود که این همه نعمتهای گرانبها در اختیار او گذاشته اعلام می دارد و ثانیاً نماز و عبادت مایه تکامل روحی انسان است چون در نماز ما خود را با کمال مطلق مرتبط ساخته و از او کمک می خواهیم که شایستگی و لیاقت سخن گفتن با خود را به ما بدهد.

ببینید: نماز جماعت در مسجدالنبی(ص) 

ضمن این که نمازگزار همواره به یاد خداست و یاد خدا بهترین وسیله برای کنترل نفس امّاره و روح طغیانگر است چنان که غفلت از یاد خدا و بی خبری از پاداشها و کیفرهای او موجب تیرگی عقل و خرد و کم فروغی آن می شود انسان غافل فکر عاقبت کار ناپسند و عقوبات آن را نمی کند و این نماز است که انسان را به یاد خدا می اندازد و اثر آن غفلت را از روح و روانش پاک می سازد و هم چنین نماز گزار برای قبولی نماز خود از بسیاری از گناهان اجتناب می ورزد مثلاً یکی از شرائط نماز مشروع بودن و مباح بودن تمام وسایلی است که در آن به کار می رود مانند آب وضو و غسل، لباس و مکان نمازگزار.

این موضوع باعث می شود که اطراف حرام نرود و در کار و کسب خود از هر نوع حرام اجتناب نماید زیرا بسیار مشکل است که یک فرد تنها در امور مربوط به نماز به حلال بودن آنها مقیّد شود و در موارد دیگر بی پروا باشد بالاخص که نمازگزار بداند شرط قبولی این است که حقوق مستمندان و زکات را بدهد، از گناهان کبیره بپرهیزد.

مسأله دیگری که نمازگزار باید به آن توجه داشته باشد نظافت و بهداشت است زیرا او باید با لباس و بدنی پاک و تمیز که بعضاً مجبور است غسل نماید تا از آلودگیهای ظاهری و معنوی خود را پاک سازد و از آنجا که نماز برای خود وقت معیّنی دارد یکی از آثار آن انضباط و وقت شناسی است.

بیشتر بخوانید: آموزش خواندن نماز حاجت برای برآورده شدن حاجات 

آثار و فلسفه نماز به آن چه گفته شد منحصر نیست ولی این نمونه می تواند نشانه اسرار بزرگ این عبادت بزرگ باشد.

البته نمازی که می تواند تمام آثار را داشته باشد نمازی است که با حضور قلب و توجه و نیت پاک به درگاه خدا آورده شود.

روی همین جهات است که پیامبر گرامی(ص) می فرماید: نماز چون نهر آب صافی است که انسان خود را در آن شستشو می دهد، اگر کسی در شبانه روز پنج مرتبه خود را با آب پاک شستشو دهد هرگز بدن او آلوده و کثیف نمی شود.

هم چنین کسی که در شبانه روز پنج مرتبه نماز بخواند و قلب خود را در این چشمه صاف معنوی شستشو دهد، هرگز آلودگی گناه بر دل و جان او نمی نشیند.

چرا در دین اسلام تاکید به نماز خواندن شده است؟

نماز در منظر نخست دستور و حكم خداوند متعال است و او خالق ما و ما مخلوق او هستیم، لذا از دستور او اطاعت می كنیم. همین ما را بس كه اولا با توكل و اطاعت خدا آرامش ارتباط با معبود خود را بدست می آوریم، و ثانیا به سعادت خود كه تنها به دست خداست امیدوار می شویم. و از سوی سوم خود خدا برای نماز فوائد بسیاری برشمرده است.

بطور مثال؛ در قرآن مجید می خوانیم كه "نماز انسان را از فحشا و منكرات باز می دارد."

توضیح مطلب آن كه هر فردی وقتی خود را تحت مجموعه و یا سازمانی قرار می دهد باید دستورات و قوانین آن سازمان و آن مجموعه را رعایت نماید، كسی هم كه خود را مسلمان می داند و تحت نظام متعالی اسلام قرار گرفته و آئین جهانی اسلام را پذیرفته است، باید به مقررات و ضوابط آن پایبند باشد.

بنابر این نماز خواندن در نگاه اول به عنوان یک وظیفه دینی بر هر فرد مسلمان واجب است، چرا كه خداوند متعال این وظیفه را بعهده هر فرد مسلمان نهاده و دستور به انجام آن داده است:

. أقیموا الصلاة .» یعنی نماز را به پا دارید (بقره/43 و 83 و 110 – نساء/77 و 103 – یونس/87 – حج/78 – و.) علاوه بر این، نماز خواندن در حقیقت نوعی تشكر از خداوند است، در مقابل همه نعمتهایی كه به انسان عطا كرده، و همچنین اظهار بندگی و عبودیت در مقابل آن خالق بی همتا است. و این هر دو وظائف اخلاقی هر انسانی است. فطرت هر انسانی، مستقل از شرع، او را به شكر گذاری نسبت به ولی نعمتش فرامی خواند.

در وصف نماز به چند مطلب كه از روایات اخذ شده، توجه كنید:

 نماز چراغ و روشنی دل مؤمن، و زینت اسلام است. (جامع الاخبار، ص 72 ـ زبده العلوم، ج 2، ص 231)

روح و احساس و هدف اصلی نماز، ذكر و یاد خداوند است، كه اگر انسان همیشه با آن همراه باشد از معاصی به دور و به نیكی ها روی می آورد.

نماز، پشتوانه ای عظیم برای حل مشكلات است. (بقره/ 153 ـ غرر الحكم، ص 99)

 نماز، غفلت را از انسان زدوده، و باعث تقویت روح می شود. (غرر الحكم، ص764)

بیشتر بدانید: خواص خارق العاده ذکر ماشاءالله لا قوه الا بالله

 نماز، جلسه عاشق با معشوق است.(غرر الحكم، ص 404 و 15)

نماز، خودبینی و كبر و غرور را از بین می برد.(نهج البلاغه، كلمات قصار 252)

نماز وسیله شستشوی از گناه و آمرزش و مغفرت الهی است. (وسائل الشیعه، ج3، ص 7)

نماز، قطع نظر از محتوای خودش با توجه به شرائط صحت، دعوت به پاكسازی زندگی می كند، چرا كه توصیه به پاكی لباس نمازگزار، پاكی و طهارت مكان نمازگزار و … دارد.

نماز، روح انضباط را در انسان تقویت می كند، چرا كه هر روزه، و آن هم در اوقات معینی باید اقامه گردد. كلام آخر اینكه دانشمندان و روانشناسان به این نتیجه رسیده اند كه بسیاری از امراض و بیماریهای جسمی انسانها بر اثر اضطراب روحی و نداشتن آرامش و اطمینان روحی و فكری است، و همچنین افراد متدین و با ایمان به خاطر اینكه خود را متصل به قدرتی مافوق طبیعت، و مرتبط با نیروی عظیم الهی كرده اند، نسبت به افراد دیگر عمر طولانی تری داشته و زودتر بر بیماریهای جسمی خود غلبه می كنند.

روایاتی از ائمه معصومین علیهم السلام و حضرت زهراس» در باب فسلفه نماز

حضرت زهراس» فرمود: خداوند نماز را واجب کرده است تا از تکبر پاکیزه شوید.»

امام رضا علیه السلام درباره فلسفه نماز می فرماید: نماز اقرار به ربوبیت خداوند و مردود شمردن هر گونه شریک برای او و ایستادن با حالت خضوع و خشوع در پیشگاه پروردگار متعال است و طلب عفو از گناهان است. و روزی پنج بار سر به سجده گذاشتن برای با عظمت نگه داشتن دستورات پروردگار است و به خاطر این است که بندگان فراموش نکنند و طغیان نکنند و دائماً خاضع و خاشع و علاقمند و خواهان زیادی در دین و دنیا از او باشند.»

بیشتر بخوانید: همه آنچه درباره توسل باید بدانید + شبهاتی در باب توسل 

بنابراین، نماز ما که مرکب از اعمالی نظیر نیت، تکبیره الاحرام، رکوع و سجود و. است، دارای اهداف کلی و هر یک از این اجزا و شرایط نیز خود اهدافی را به دنبال دارند و علت این که واجب است انسان روزی پنج بار (نمازهای واجب پنچ گانه را) به جا آورد، این است که در طول شبانه روز، همواره متذکر عبودیت و بندگی خود باشد و در هیچ کاری و در هیچ وقتی از اوقات پروردگار و صاحب نعمت خود را فراموش نکند و بر دیگر بندگان خدا تکبر و فخر فروشی نداشته باشد.

ممکن است کسی بگوید اصل شکر گذاری و بیاد خدا بودن و دوری از تکبر و خود خواهی را قبول داریم، ولی آیا ممکن نیست که این اهداف را به شکل دیگری و در قالب اعمال دیگری غیر از نماز ایجاد نمائیم؟

پاسخ این سؤال این است که اسلام هم به اهداف عبادات اهمیت داده و هم به شکل آنها، و اینکه در اسلام شکل انجام عبادات با تمام جزئیات و شرایط آن بیان شده، نشانه غنای اسلام است که این دین الهی برای تمامی ابعاد زندگی بشر و در تمام تکالیف او، جزئیات آنها را بیان کرده است. و وقتی همه مسلمانان به یک صورت و یک شکل وظایف و تکالیف خود را انجام می دهند، حکایت کننده از یک روح واحد در کالبد تمامی مسلمانان است که علاوه بر شکل زیبای آن، موجب تقویت قوای مسلمانان و ایجاد ترس در دل دشمنان می شود.

اگر قرار به عبادت باشد،نوع دیگری هم می شود عبادت کرد؟

برای پاسخ دادن به چنین سوالی باید به ریشه این سوال که در مسائل اعتقادی وجود دارد بپردازیم .

بیشتر بدانید: از خواص ذکر لا اله الا الله چه می‌دانید؟! 

یعنی در حقیقت اگر به مسائل اعتقادی کاملا واقف شویم به جواب این گونه سوالات نیز خواهیم رسید .

در اعتقادات، ما باید به صورت مشخص به سه اصل اساسی که در شیعه به پنج اصل تغییر یافته است معتقد باشیم که آ ن ها عبارتند از :توحیدو اعتقاد به خدایی یگانه –نبوت و اعتقاد به ارسال پیامبران از سوی خداوند و معاد که در شیعه علاوه بر این موارد باید به عدل و امامت نیز معتقد بود.

اگر ما این اصول را بپذیریم و معتقد باشیم که خداوندی یگانه موجود است که هیچ کار بیهوده و لغوی از او سر نمی زند و برای هدایت انسان ها از سر لطف پیامبرانی معصوم را به سوی بشر گسیل داشته است به این نتیجه می رسیم که تعیین شکل عبادات نیز در همین راستا است ولو اینکه ما به کنه مطلب نتوانیم پی ببریم .

البته لازم به ذکر است که عبادات در نماز و روزه و امثالهم منحصر نمی شود بلکه علاوه بر این ها موارد بسیار زیادی هستند که می توانند در زمره عبادات بگنجندنظیر خدمت کردن به مردم که بالاترین عبادات ها است و یا احترام به والدین که عبادتی بسیار ارجمند است اما باید توجه داشت که این گونه عبادات نیز باید در چارچوب کلی اسلام باشند مثلا نمی توان به والدین به منظور احترام سجده کرد.

https://www.yjc.ir/fa/amp/news/66754

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: ذکر سبحان الله و الحمد الله و لا اله الاّ الله و الله اکبر» را زیاد بگوئید.چون در قیامت این اذکار با گروهی از فرشتگان و محافظ از پیش رو و پشت سر خواهند آمد. و این اذکار باقیات و صالحات می باشند. 

در حالی که اهل دنیا دائم به ذکر دنیا مشغول اند و در لذت های دنیوی غوطه می خورند،اهل ایمان تمام لذت شان از یاد خدا است و در اطاعت خدا غوطه ورند. ذکر از بهترین وسایل برقراری ارتباط با حضرت حق جلّ شأنه می باشد. یاد الهی از نزدیکترین مسیرهای قرب و نزدیکی به پروردگار این عالم است. اوقات اشتغال به ذکر خداوند متعال نیز از شیرین ترین حالتها و لذّتهای بندگان مؤمن است.

ذکر نیز مانند تمام امور مهم شرعی دارای تقسیمات، ضوابط و شرایط خاصی است که رعایت این امور برای بهره بردن صحیح لازم است.

معنای حقیقی ذکر و یاد خدا آن است که انسان در هر موقعیتی که هست در حال اطاعت و بندگی خداوند باشد و خدا را فراموش ننماید. تمام اعمال و آداب بندگی خداوند یاد خدا به معنای وسیع و حقیقی کلمه محسوب می شود و مهم هم این است که انسان در تمام زندگی خود اهل ایمان و بنده خدا باشد. ذکر زبانی هم در صورتی موثر است که به معنای وسیع کلمه انسان ذاکر خدا و بنده واقعی حق تعالی و مطیع او باشد.

آثار ذکر بر روح و روان

یكی از زیباترین جلوه های ارتباط عاشقانه با خدا و اساسی ترین راه های سیر و سلوك ، ذكر است؛ یعنی مترنّم بودن زبان و قلب انسان به اسماء حُسنای الهی و شاداب نگه داشتن گل روح در زیرباران یاد حق.

ذكرخدا، از یادبردن هستی محدود خویش در رهگذر یاد اسمای الهی است و تداوم و استمرار آن زنگار گناهان را از روی دل می زداید؛ زیرا غفلت و فراموشی حق تعالی ، ساحت دل را مكدّر می كند.ذكر خداوند آثار و ثمرات اعجاب آور و باشكوهی دارد كه هریك از آنها در سازندگی روحی و اخلاقی انسان تأثیر به سزایی دارد. این آثار عبارتنداز:

1- یاد خدا نسبت به بنده

اولین اثر یاد خدا این است كه خدای متعال نیز انسان را یاد می كند. مرا یادكنید تا شمارا یادكنم ».

2- روشنی دل

خداوند؛ ذكرخویش راموجب نورانی شدن و بیداری دل ها می داند. مردن دل وافسردگی ازهولناك ترین سیه روزی هاست.

یكی از موثرترین عوامل علاج مرگ دل و احیای دوبارة آن، پناه بردن به ذكر خداست؛ ذكرحق نور است و مداومت درآن ، قلب را از تاریكی و ناامیدی و قساوت نجات می دهد.

3- آرامش قلب

به تعبیر قرآن طمأنینه و سكون قلب از جمله آثار مستقیم یاد خداست. كسانی كه ایمان آورده اند و دل هایشان به یاد خداست، بدانید تنها با یاد خدا دل ها آرام می گیرد.»

4- خشیت و ترس از خدا

از جمله آثار یاد خدا برای مومنان، خداترسی و خشیت می باشد. قرآن در این زمینه می فرماید: تنها مومنان هستند كه هرگاه یاد خدا به میان آید، دل هایشان ترسان شود».

یكی از موثرترین عوامل علاج مرگ دل و احیای دوبارة آن، پناه بردن به ذكر خداست؛ ذكرحق نور است و مداومت درآن ، قلب را از تاریكی و ناامیدی و قساوت نجات می دهد

5- بصیرت یافتن و شناخت شیطان

یكی از عوامل اصلی سقوط انسان و سیه روزی او، افتادن به دام های ناپیدای شیطان است و ذكر حق به انسان بصیرتی می دهد كه وسوسه های پنهان و دام های ناپیدای شیطان را به سهولت بشناسد و در دام او نیفتد.

6- بخشش گناهان

از آثار و ثمرات اخروی یاد خداوند ، مغفرت الهی می باشد كه شامل حال یادكنندگان خدا می گردد و اضافه برآن ، خداوند وعده اجر و پاداش بزرگ نیز به ایشان داده است.

7- حكمت و علم

یكی دیگر از ثمرات ذكر ، پختگی عقل و كمال و حكمت است. ذكر باعث فروزان شدن قوه ادراك انسان و جوشش فكر و اندیشه می شود. جان فرد شایستگی این را پیدا می كند كه منعكس كننده حقایق غیبی در خود گردد و خداوند به اندیشه و عقل این افراد مدد رساند.

در روایات و احادیث ما به جایگاه مهم ذکر و برخی اذکار شریف و آثار مهم آنها تصریح شده است که به برخی از آنها اشاره می نمائیم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به اصحابشان فرمودند: آیا می خواهید شما را به بهترین و پاکیزه ترین کارهایتان نزد پروردگارتان، و رفعت دهنده ترین اعمال در درجات معنویات، و آنچه برای شما بهتر از درهم و دینار است، و آنچه بهتر از روبرو شدن با دشمنان و مقابله با آنهاست، راهنمایی کنم؟ همگی گفتند: آری ای رسول خدا صلی الله علیه و آله، ایشان فرمودند: آن ذکر کثیر خداوند متعال است. 1

1-ذکر تسبیحات اربعه:

1ـ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: پنج چیز است که چقدر در میزان سنگین اند؛ گفتن سبحان الله و الحمد الله و لا اله الاّ الله و اللّه اکبر و فرزند شایسته ای است که از مسلمانی بمیرد و او در مرگ آن فرزند دامن صبر از دست ندهد و به حساب خداوند منظور بدارد. 2

2ـ امام صادق علیه السّلام فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: ذکر سبحان الله و الحمد الله و لا اله الاّ الله و الله اکبر» را زیاد بگوئید. چون در قیامت این اذکار با گروهی از فرشتگان و محافظ از پیش رو و پشت سر خواهند آمد. و این اذکار باقیات الصالحات می باشند.3

2- تسبیح (سبحان الله)

1ـ شخصی از امام علی علیه السّلام درباره تفسیر سبحان الله» پرسید. امام فرمودند: این ذکر تعظیم و منزه دانستن خداوند است از آنچه مشرکین می گویند. و اگر بنده ای آن را بگوید؛ تمام ملائکه بر او صلوات می فرستند.

2ـ امام صادق علیه السّلام فرمودند: ابلیس گفت: پنج کار است که در آنها من هیچ حیله ای ندارم و سایر مردم در قبضه من هستند:.و کسی که زیاد در روز و شب تسبیح سبحان الله می گوید و .4

3ـ امیرالمؤمنین علیه السّلام: هرکس روزی سی مرتبه تسبیح ( سبحان الله) بگوید: خداوند هفتاد نوع بلا که کمترین آنها فقر است را از وی دفع می نماید.5

3- تهلیل(لا اله الاّ الله)

1ـ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: خداوند فرمود: (لا اله الاّ الله) قلعه من است و هرکس در آن داخل شود، از عذاب من در امان است.6

2- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: کلمه (لا اله الاّ الله)بهاء و قیمت بهشت است.7

3 ـ امام صادق علیه السلام فرمودند: ذکر (لا اله الله و الله اکبر) را زیاد بگوئید، چون در نزد پروردگار چیزی از این دو ذکر محبوبتر نیست.8

امام صادق علیه السّلام فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است: ذکر سبحان الله و الحمد الله و لا اله الاّ الله و الله اکبر» را زیاد بگوئید. چون در قیامت این اذکار با گروهی از فرشتگان و محافظ از پیش رو و پشت سر خواهند آمد. و این اذکار باقیات و صالحات می باشند

تحمید(الحمد الله)

1 ـ از ائمه سفارش به زیاد گفتن (الحمد الله) در همه حالات اعم از نعمت یا مصیبت شده است.9

2ـ امام باقر و صادق علیهماالسّلام فرمودند: هر کس(الحمد الله کما هو اهله) بگوید، نویسندگان آسمانها مشغول می گردند.10

ذکر(لا حول و لا قوّة الاّ بالله العلی العظیم)

در فضیلت این ذکر آمده است که آن از گنجهای بهشت است. و شفای از نود و نه بیماری و درد است که کمترین آنها همّ و گرفتاری است.

امام صادق علیه السّلام فرمودند: اگر غمها پیوسته به تو روی آورد، پس بگو (لا حول و لا قوّة الاّ بالله). و نیز روایت شده است فرزند یکی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله به اسارت دشمن در آمد. وی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمد و از این غم شکایت نمود. رسول خدا صلی الله علیه و آله به او امر کردند که زیاد و در همه حال ذکر (لا حول و لا قوّة الاّ بالله) بگوید او نیز اطاعت کرد و پس از مدّتی پسرش به همراه صد شتر در هنگامی که مشرکان از وی غافل شده بودند، بازگشت.11

استغفار :

یکی دیگر از ذکرهای بسیار مهم استغفار است که مشهورترین صیغه آن (استغفر الله ربی و اتوب الیه) که از آثار آن بخشش گناهان، گشایش در رزق و حتّی سبب بچه دار شدن است.12

یکی دیگر از اذکار مهّم دعاء مکروب یا ذکر یونسیّه است و آن ذکر (لا اله الاّ انت سبحانک انّی کنت من الظالمین) است. که برای این ذکر آثار فراوانی ذکر شده است که ما در مبحثی جداگانه به طور مفصل به آن پرداخته ایم . که قابل مراجعه برای شما عزیزان هست.

نکته قابل توجه این که آنچه در بحث ذکر مهّم و در درجه بالاتری از نظر کیفیت است ذکر قبلی است نه ذکر لسانی بدون توجّه. و دیگر آن که این ذکر گفتن لطمه ای به سیر طبیعی زندگی ما نزند و ما تنها برای قرب الهی و زنده نگه داشتن یاد خدا در تمام ساعات و حالات عمر خویش به آن بپردازیم نه کسب قدرتها و ی هواهای نفسانی که امری ناپسند و مذموم است.

منبع:tebyan.net

پی نوشت ها :

1 ـ سفینأ البحار ج 3/ص 200.

2 ـ خصال،شیخ صدوق،ص 295.

3 ـ ثواب الاعمال ،شیخ صدوق،ص 9.

4 ـ خصال،شیخ صدوق،باب خصلتهای پنجگانه.

5 ـ سفینة البحار،ج 3 ،ص 202.

6 ـ همان.

7 ـ ثواب الاعمال،شیخ صدوق،ص 3.

8 ـ همان،ص 5.

9 ـ سفینة البحار،ج 3،ص 205ـ 207.

10 ـ همان.

11 ـ سفینة البحار،ج 3 ،ص 207.

12 ـ مفاتیح الجنان و باقیات الصالحات.

منبع : وبلاگ آموزه ،سایت اسک قرآن ، پایگاه اینترنتی آیت الله مصباح یزدی .

https://www.beytoote.com/religious/bozorgan-din/mentioning-experienced.html?m=1

دعا های مستحبی برای قنوت نماز

مستحب است در قنوت نماز این ذکر خوانده شود:

لا اله الا الله الحلیم الکریم لا اله الا الله العلى العظیم سبحان الله رب السموات السبع و ربّ الارضین السبع و ما فیهن و ما بینهن و ربّ العرش العظیم و الحمد للّه ربّ العالمین

و نیز آیه شریفه: ربّنا اغفرلى و لوالدىّ و للمؤمنین یوم یقوم الحساب.

هم چنین آیه شریفه: رَبّنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا و هب لنا من لدنک رحمه انک انت الوهّاب

در سجده خواندن این دعاها خوب است:

1- یا لطیف ارحم عبدک الضعیف، یا جلیل ارحم عبدک الذلیل.ای خدای مهربان به بنده ضعیفت رحم کن،ای خدای بزرگ ،به بنده ذلیلت رحم نما.

2- یا ولى العافیه، اسئلک العافیه، عافیه الدین والدنیا والاخره، بجاهِ محمدٍ و عترته الطاهره، صلواتک علیهم اجمعین.ایخدای صاحب عافیت از تو عافیت می خواهم برای دین ودنیا وآخرتم.به عظمت وجاه وجلال محمد وعترت پاکش که درود تو بر همه انها باد.

3- اللهم انى اسئلک الراحه عند الموت والمغفره بعد الموت والعفو عند الحساب.از تو راحتی هنگام مرگ وجان دادن وبخشش پس از مرگ وگذشت هنگام محاسبه اعمال ،مسئلت می کنم.

4- یا من له الدنیا والاخره ارحم من لیس له الدنیا والاخره. ای کسی که مالک دنیا وآخرتی،رحم کن بر کسی که نه دنیا دارد نه آخرت.

5- رب اغفر وارحم و عما تعلم انک انت الاعزّ الاجلّ الاکرم.پروردگارا بیامرز ورحم نما ودر گذر از آنچه (از من میدانی)بدرستی که توعزیزو بزرگوار وکریمی.

6- یا خیر المسؤولین و یا خیر المعطین، ارزقنى وارزق عیالى من فضلک فانک ذوالفضل العظیمای بهترین سؤال شده گان وای بهترین پاسخ دهنده وبخشندگان،بمن وعیالم از فضل خود روزی بدهبدرستی که توصاحب فضل عظیم هستی.

منبعporseshkadeh.com

برخی از احادیث که در قرآن کریم به آن اشاره شده است، نامی وجود دارد که هرکس خداوند را با آن بخواند، مستجاب الدعوه خواهد بود.

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اسماالحسنی زیباترین نام‌ها در عالم است که همگی مختص خداوند است، اما در اسلام و آنچه بیش از همه در جهان بکار رفته نام الله» است. درواقع بیشترین نام از خداوند در مصحف شریف قرآن نیز همین الله» است و دیگر اسامی بنا به صفات الهی پروردگار آمده است.

در پاره‌ای از احادیث که در آیات قرآن آمده که در میان اسماى حسنای الهی، اسم اعظمى وجود دارد که هرکس خدا را بدان نام بخواند مستجاب الدعوه خواهد بود.  بیش و پیش از آنکه پرده از راز سر به مهر اسم اعظم خدا برداریم، مقدمه‌ای پیرامون حقیقت اسم اعظم ضروری را در زیر بخوانید:

کلمه اسم به معنای نشانه است. هر اسمی نشانه یک چیزی است. برخی از اسامی، اعتباری و فاقد مسمّای خارجی هستند و برخی حاکی از مصداق و حقیقت خارجی. اگرچه ممکن است اسمی به غلط بر شخصی یا چیزی گذارده شود که با مسمّا نباشد مثل اسم عبدالله» برای کافر، اما در اینجا، مراد ما از اسم، نام‌هایی است که داری مسمّا و مفهوم اند.

منظور از اسم، لفظ و کلمه نیست. چون هر اسمی در قالب کلمه، صرفا حاکی از مفهوم آن کلمه نیز هست و نه نشانه خود آن اسم؛ و مفهوم نیز نشانه مصداق واقعی. پس کلمات (اسماء در قالب لفظ و کلمه) در حقیقت اسم اسم» اند.

اسماء خداوند دارای واقعیت خارجی‌اند که این حقیقت خارجی، در قالب الفاظ، مفهوم ما می‌شوند.

از نام‌های یاد شده در دنیا، هرآنچه هست اسم و نشانه خداست. حد وجودی این اسم‌ها یکسان نیستند. هر یک از ما به قدر ظرفیت وجودیشان نشانگر خدا هستیم. در نتیجه؛ اسم اعظم خدا عبارت است از کامل‌ترین موجودی که دارای بیشترین تجلی نسبت به ذات و صفات حسنای خداست.

حقیقت اسم اعظم چیست؟

درباره حقیقت اسم اعظم دو دیدگاه عمده وجود دارد؛ بسیارى از مفسران، آن را بر اساس ظاهر روایات، مرکب از حروف و الفاظ دانسته اند. برخى گفته اند: اسم اعظم، اسمى معین نیست بلکه هر اسمى را که بنده در حال استغراق در معرفت الهى و انقطاع فکر و عقل از غیر او بر زبان آورد، همان اسم اعظم است. [۱] اما برخى دیگر، آن را اسمى معین دانسته اند که میان آنان دو قول وجود دارد: اسم اعظم به هیچ وجه نزد آفریدگان معلوم نیست.

اسم اعظم به گونه اى معلوم است. [۲] صاحبان قول نخست، پنهان بودن اسم اعظم را بدان جهت دانسته اند که مردم بر ذکر همه اسماى الهى مواظبت کنند به این امید که اسم اعظم نیز بر زبانشان جارى شود. [۳] شاید بتوان گفت؛ یکى از رازهاى پنهان بودن اسم اعظم، مصون ماندن آن از دست نامحرمان و اغیار است و این خود نوعى تقدس و تنزیه اسم خداست.

صاحبان قول دوم در تعیین اسم اعظم آراى گوناگونى دارند: الف. کلمه اللّه». [۴] کلمه هو». [۵] الحیّ القیّوم». [۶] ذوالجلال والإکرام». [۷] حروف مقطعه. [۸] برخى اسم اعظم را از ۱۱ حرف أهَمٌ، سَقَکٌ، حَلَعٌ، یَصٌ» مرکب و جامع عناصر چهارگانه (آتش، خاک، هوا و آب) دانسته اند.

[۹]علامه طباطبایی بر این باور است که هیچ یک از نام‌های خدا را نمی‌توان بزرگ‌تر از دیگر نام‌ها دانست؛ بلکه هر نامی را بنده از روی التجاء و انقطاع کامل از ماسوا بر زبان آورد و به آن توسل جوید، همان برای او اسم اعظم است. [۱۰] برخی نیز گفته اند اسم اعظم خدا، از جنس واژه و لفظ نیست بلکه مقامی است که هر کس روی این کرسی بنشیند، می‌توان به اذن خدا، کار خدایی انجام دهد. [۱۱]

گمانه زنی‌ها در باب اسم اعظم

در پاره‌ای روایات ذیل آیه ۴۰ سوره نمل، گفته شده که مصداق اَلَّذِى عِندَهُ عِلمٌ مِنَ الکِتب» عاصف بن برخیا، وزیر سلیمان پیامبر است. همچنین درباره اسم اعظمى که آصف، خداوند را با آن خواند، برخى بر این عقیده اند که یا حىّ یا قیّوم» بوده که به زبان عبرى آهیا شراهیا» است.

علیخان شیرازی در کتاب کلم طیّب» نقل فرموده که اسم اعظم خدای تعالی آنست که افتتاح او اللَّه و اختتام او هُوَ است و حروفش نقطه ندارد وَلا یَتَغَیَّرُ قَرائَتُهُ اُعْرِبَ اَمْ لَمْ یُعْرَبْ و این در قرآن مجید در ۵ آیه مبارکه از ۵ سوره است: بقره و آل عمران و نساء و طه و تغابن. شیخ مغربی گفته هر که این ۵ آیه مبارکه را وِرد خود قرار دهد و هر روز ۱۱ بار بخواند هر آینه آسان شود برای او هر مهمّی از کُلّی و جُزئی بزودی انشاءاللَّه تعالی
وآن ۵ آیه این است: اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ هُوَ الْحَیُّ القَیُّومُ.» تا آخر آیت الکرسی (ترجمه: خدایی که نیست معبودی جز او زنده و پاینده است)

اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ هُوَ الحَیُّ القَیُّومُ نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ، مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ، واَنْزَلَ التَّوْریةَ وَالْإِنْجیلَ مِنْ قَبْلُ هُدیً لِلنَّاسِ، وَاَنْزَلَ الْفُرْقانَ» (ترجمه: خدایی که نیست معبودی جز او زنده و پاینده که کتاب را به حق بر تو نازل فرمود: و کتاب‌های پیشین را تصدیق کند و از پیش تورات و انجیل رانازل کرده که هدایتی است برای مردم و فرقان را نیز نازل فرمود)

اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ هُوَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ اِلی یَوْمِ الْقِیمَةِ لارَیْبَ فیهِ، وَمَنْ اَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدیثاً» (ترجمه: خدایی که نیست معبودی جز او و قطعاً شما را در روز قیامت گردآورد که شکی در آن نیست و کیست که در گفتار از خدا راستگوتر باشد)

اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ هُوَ، لَهُ الْأَسْمآءُالْحُسْنی» (ترجمه: خدایی که نیست معبودی جز او و همه نام‌های نیک از آن اوست)

اَللَّهُ لا اِلهَ إلاَّ هُوَ، وَعَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُوْمِنُونَ.» (ترجمه: خدایی که معبودی جز او نیست و بر خدا باید توکل کنند مومنان).

اسم اعظمی که خضر نبی به امام علی (ع) آموخت

علامه طبرسی در کتاب فخیم مجمع البیان در تفسیر سوره توحید، روایت زیر را از کتاب توحید صدوق آورده است: یک شب قبل از [جنگ]بدر، خضر علیه السلام را خواب دیدم و به او گفتم: چیزى به من بیاموز که با آن بر دشمنان، نصرت داده شوم.

گفت: بگو: یا هُوَ یا مَن لا هُوَ إلاّ هُوَ، اى او! اى آن که اویى جز او نیست!.

چون صبح شد، آن را براى پیامبر خدا باز گفتم. فرمود: "اى على! اسم اعظم به تو آموخته شده است". در روز بدر، پیوسته این جمله بر زبانم بود».

امیر مومنان، قل هو اللّه أحد» را خواند و، چون آن را تمام کرد، فرمود: قُل هُوَ اللّه ُ. أحَدٌ»، اى او! اى آن که اویى جز او نیست! مرا بیامرز و بر گروه کافران، پیروزم گردان».

در روز صفّین نیز، در حالى که حمله مى کرد، این دعا را مى خواند. عمّار بن یاسر به ایشان گفت: اى امیر مومنان! این اشارات چیست؟

فرمود: اسم اعظم خدا و ستون توحید است.

خدا، که معبودى جز او نیست». سپس آیه: شهد اللّه أنّه لا إله إلاّ هو؛ خدا، خود، گواهى مى دهد که معبودى جز او نیست» و آخر را قرائت کرد. آن گاه پیاده شد و چهار رکعت پیش از زوال خواند.»

شاید بپرسید طبق قواعد نحو، حرف ندا بر سر ضمیر وارد نمی‌شود. این شبهه را علامه حسن زاده آملی در کتاب مدارج قرآن و معارج انسان چنین پاسخ داده است: در این حدیث شریف و نظائر آن کلمه مبارکه هو منادی شده است و حرف یای ندا بر سرش در آمده است و حال اینکه ضمیر، منادی نمی‌شود.

علامه بهائی، در صمدیه در شرایط منادی گوید: و یشترط ه مظهراً» و شارح آن علامه سیدعلیخان در شرح کبیر صمدیه پس از عبارت مذکور گوید: فلا یجوز نداء المضمر مطلقاً لایقال یا انا ولا یا ایای ولا یا هوولا یا ایاه اجماعاً تا اینکه گوید: و قال شعبان فی الفیته: و لا تقل عند النداء یا هو و لیس فی النحاة من رواه»، پس در حدیث مذکور یا هو حرف ندا بر سر ضمیر در نیامده است بلکه هو اسمی از اسماء الله است که مسمی آن هویت مطلقه و ذات اقدس است، چه اینکه جمله شریف یا هو یا من لاهو الاهو سخن کسی است که خود پدر نحو و صرف است»

راقم این سطور بر این باور است که جامع‌ترین تحقیق در باب اسم اعظم خدا و حقیقت آن، دیدگاه مرحوم علامه طباطبایی است که می‌گوید: در جهان هر پدیده اى براى خود علت ویژه اى دارد و ضعف و قوتِ معلول بستگى به کیفیت علت از نظر قوه و ضعف دارد؛ هرگاه اسم اعظم از قبیل: الفاظ باشد، سرانجام از دو حالت بیرون نیست، اگر تلفظ شود از مقوله کیفیت مسموع و اگر تصور شود از مقوله امور ذهنى خواهد بود، و در هر دو صورت چگونه مى توان گفت: کیف مسموع و یا صورت خیالى یک شى داراى چنین قوه و قدرتى است که در جهان تحولى ایجاد مى کند، در حالى که خود اسم اعظم بنابر این فرض، معلول نفس و ذهن انسان است.

بنابر این اگر اسماى الهى، اعم از اسم وسیع و عام، یا اسم خاص، تأثیرى در آفرینش دارند، به خاطر واقعیتهاى آن‌ها است، نه به خاطر الفاظى که از آن‌ها حکایت مى کند و نه به خاطر معانى بى اثرى که از آن‌ها در ذهن پدید مى آید؛ طبعاً باید گفت: موثر در هر چیز خدا است. از آن نظر که واقعیت این اسما را دارد، نه لفظ مسموع موثر بوده و نه مفاهیم محض.

از طرف دیگر خدا نوید مى دهد که من دعاى دعوت کنندگان را اجابت مى کنم و مى فرماید: ( أُجیبُ دعوةَ الدّاعِ إِذا دَعان.) [بقره/۱۸۶]، ولى مقصود آیه هر نوع دعا نیست، ولو دعایى که هنوز از اسباب طبیعى منقطع نشده و توجه کامل به خدا تحقق نیافته است، بلکه ناظر به کسى است که از هر سببى چشم بپوشد و فقط به پروردگار خود توجه کند؛ در این صورت با حقیقت اسمى که با درخواست او کاملاً مناسب است، ارتباط پیدا مى کند و واقعیت، اثر خود را مى گذارد و دعاى او مستجاب مى شود و این است معنى خواندن با اسم، هرگاه او با اسمى که ارتباط برقرار کرده، اسم اعظم باشد، همه چیز از او اطاعت مى کند و دعاى او مستجاب مى شود.

این که مى گویند خدا اسم اعظم را به برخى از پیامبران آموزش داده، مقصود این است که راه انقطاع از غیر خدا و توجه به خدا را به روى آنان باز کرده که در همه جا با واقعیت این اسم، ارتباط برقرار مى کنند و دعاى آنان مستجاب مى شود. بنابر این روایات را باید چنین تفسیر کرد و اسماى لفظى و صور ذهنى را، اسم اسم نامید. [۱۲] و [۱۳]

پی نوشت:

۱. شرح اسماءاللّه الحسنى، ص. ۹۲؛ مصباح الشریعه، ص. ۱۳۳.
۲. شرح اسماء اللّه الحسنى، ص. ۹۴.
۳. همان، ص. ۱۰۲.
۴. جامع البیان، مج ۱۴، ج. ۲۸، ص. ۷۲؛ التفسیرالکبیر، ج. ۱، ص. ۱۱۵؛ الصافى، ج. ۱، ص. ۸۱.
۵. شرح اسماء اللّه الحسنى، ص. ۹۴.
۶. همان، ص. ۹۹؛ مجمع البیان، ج. ۲، ص. ۶۹۶؛ تفسیر صدرالمتألهین، ج. ۱، ص. ۳۷.
۷. شرح اسماء اللّه الحسنى، ص. ۱۰۰؛ مجمع البیان، ج. ۷، ص. ۳۴۹؛ تفسیر صدرالمتألهین، ج. ۴، ص. ۳۷.
۸. شرح اسماء اللّه الحسنى، ص. ۱۰۰؛ جامع البیان، مج، ج. ۱، ص. ۱۳۰.
۹. فى ملکوت اللّه، ص. ۳۷.
۱۰. علامه طباطبایی، المیزان، ج۸/ ۱۸۰-۱۸۶،
۱۱. عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی قران کریم، جلد ۶، چاپ چهارم، مرکز نشر اسرا، ص. ۲۶۶۳.
۱۲. محمد حسین طباطبایى، المیزان، ج. ۸، ص. ۳۷۰ ـ. ۳۷۱.
۱۳. جعفر سبحانی، منشور جاوید، ج. ۲، ص. ۷۹ ـ. ۸۱.

https://www.yjc.ir/fa/news/6803014/کدام-نام-خداوند-کلید-اجابت-دعا-است

مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:   الدُّعاءُ مِفتاحُ الرَّحمَةِ وَ مِصباحُ الظُّلمَةِ.   دعا کلید رحمت الهی و چراغ ظلمت و تاریکی‌ها است. (بحار، ج ٩٣، ص ٣٤١)

 ١ـ امام رضا(علیه‌السلام)»:
 
اَلدُّعاءُ سِلاحُ الأَنبیاء(ع).
 
دعا و نیایش اسلحة پیامبران علیهم‌السلام است. (لئالی‌الاخبار، ج ٤، ص ٩٨)
  
٢ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
عَلَیكَ بِالدُّعاءِ فَاِنَّه شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ.
 
همیشه خودت را به دعا مم کن، دعا شفادهندة هر درد و بیماری است. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢١٧)
 
 ٣ـ مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
 
الدُّعاءُ مِفتاحُ الرَّحمَةِ وَ مِصباحُ الظُّلمَةِ.
 
دعا کلید رحمت الهی و چراغ ظلمت و تاریکی‌ها است. (بحار، ج ٩٣، ص ٣٤١)
  
٤ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
الدّعاُ یرُدُّ القضاءَ وَ قَد اُبرِمُ اِبراماً!
 
دعا (آنچنان است) که مقدّرات حتمی الهی را دگرگون می‌کند! (اصول کافی، ج ٤، ص ٢١٦)
 
 ٥ـ امام رضا(علیه‌السلام)»:
 
الدعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ وَ‌ عمودُ الدّینِ وَ نُورُالسموات وَ الأَرضِ.
 
دعا اسلحة مؤمن و ستون دین و نور آسمان‌ها و زمین است. (صحیفة‌الرضا علیه‌السلام، ص ١٩)
  
٦ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
اِغتَنِموا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَاِنّها رَحمَةٌ.
 
دعا را هنگام ترحّم و رقّت قلب غنیمت بشمارید که این یک رحمت الهی است. (شهاب‌الاخبار، ص ٣١٧)
 
 ٧ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
إنَّ اللهَ یحِبُّ مِن عِبادِهِ كُلَّ دَعّاءٍ.
 
خداوند، بندگان همیشه دعاگو و نیایشگر خود را دوست می‌دارد. (ثواب‌الاعمال، ص ٣٥٨)
 
 ٨ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
مَن كانَت لَهُ الی اللهِ عزَّوَجلَّ حاجةٌ فَلیبدأْ بِالصَّلوةِ عَلی محمدٍ وَ آلهِ ثُمَّ یسأَلُ حاجَتَهُ ثُمَّ یختِمْ بِالصَّلوةِ عَلی مُحَمّدٍ وآلِ مُحَمّدٍ علیهم‌السلام.
 
هر کس به سوی خدای متعال حاجتی دارد در آغاز بر محمد و آل محمد علیهم‌السلام صلوات بفرستد بعد حاجت خود را بخواهد و با یک صلوات دیگر آن را ختم نماید (تا باعث اجابت گردد). (وسائل، ج ٤، ص ١١٣٧)
 
 ٩ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
مَن دَعا وَ لَم یذكُرِ النَّبی(ص) رَفرَفَ الدُّعاءُ عَلی رَأسِهِ فَاِذا ذَكَرالنّبی(ص) رُفعَ الدُّعاءُ.
 
کسی که دعا کند ولی نام پیغمبر اکرم(ص) را نبرد، دعا بالای سر او (همچون پرنده) بال می‌زند، همین که نام حضرت را بُرد دعا بالا می‌رود. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢٤٨)
 
 ١٠ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
اَلدّاعی و المُؤَمِّنُ فی‌الأَجرِ شریكان.
 
شخص دعاگو و آمین‌گو، هر دو در اجر و پاداش شریکند. (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٤)
 
 ١١ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
اُدعُوا اللهَ وَ اَنتُم موقِنونَ بِالاِجابَةِ وَ اعلَموا أَنَّ اللهَ لایستَجیبُ دُعاءَ مَن قَلبُهُ لاهٍ.
 
هنگامی که خدا را می‌خوانید یقین به اجابت داشته باشید و بدانید که خداوند دعای کسی که توجه قلبی در آن نداشته باشد اجابت نمی‌کند. (بحار، ج ٩٣، ص ٣١٣)
 
 ١٢ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
سَل حاجَتَكَ وَ اَلِحَّ فی‌الطَّلَبِ فَاِنَّ اللهَ یحبُّ اِلحاحَ المُلِحّینَ مِن عبادِهِ المُؤمنین.
 
حاجت خود را از خدا بخواه و بر آن پافشاری کن. خداوند بندگان مؤمن خود را که در خواسته‌هایشان اصرار و پافشاری می‌کنند دوست می‌دارد. (قرب‌الاسناد، ص ٥)
 
 ١٣ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
اذا دعوتَ فَأَقبِل بِقَلبِكَ ‏ثُمَّ استَیقِنْ بِالإجابَةِ.‏
 
وقتی دعا می‌کنی از روی دل و با اخلاص دعا کن، آنگاه یقین داشته باش که دعایت مستجاب می‌شود. (وسائل، ج ٤، ص ١١٠٥)
 
 ١٤ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
ولاتُحقِّروا صَغیراً مِن حَوائِجِكُم، فَاِنَّ اَحَبَّ المُؤمِنینَ اِلَی اللهِ تَعالی أَسأَلُهُم.
 
حاجت‌های کوچک خود را خُرد و ناچیز نشمارید. در نزد خدای متعال محبوب‌ترین مؤمنان آن کسی است که بیش از همه حاجت‌ها و خواسته‌های خود را از خداوند مسألت می‌نماید. (مستدرک، ج ٥، ص ١٧٢)
 
 ١٥ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
واللهِ لایلِحُّ عبدٌ مؤمنٌ عَلَی اللهِ عزَّوجَلَّ فی حاجةٍ الاّ قضاها له.
 
به خدا سوگند هیچ بنده‌ای در حاجت خود از خدای متعال اصرار و پافشاری نمی‌کند مگر اینکه حاجتش را روا می‌سازد. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢٢٤)
 
 ١٦ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
مَن تَخَوَّفَ بَلاءً یصیبُهُ فَتَقدَّم فیهِ بِالدُّعاءِ لَم یرِهِ اللهُ ذلِكَ البَلاءَ اَبداً.
 
کسی که از خوف نزول یک بلا پیشدستی کند و دعا نماید خداوند هرگز او را به آن بلا گرفتار نخواهد كرد. (وسائل، ج ٤، ص ١٠٩٦)
 
 ١٧ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
إنّ الدُّعاءَ فی‌الرَّخاءِ یستَخرِجُ الحَوائِجَ فی‌البَلاءِ.
 
دعا در حال سلامتی و آسایش باعث برآورده شدن حوائج در روزهای بلا و سختی‌ها است. (وسائل، ج ٤، ص ١٠٩٦)
 
 ١٨ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
إنّ دُعاءَ المُؤمِنِ لِأَخیهِ بِظَهْر الغَیبِ مُستَجابٌ وَ یدِرُّ الرِّزقَ وَ یدفَعُ المَكروهَ.
 
دعای مؤمن در حق برادر دینی غایب خود هم مستجاب می‌شود و هم باعث زیاد شدن روزی و دفع ناگواری‌ها خواهد بود. (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٧)
 
 ١٩ـ امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»:
 
إنّ مَنْ دَعَا لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیبِ نُودِی مِنَ الْعَرْشِ وَ لَکَ مِأَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ!
 
هر کس برادر دینی خود را غیاباً دعا کند از عرش (خدای باعظمت) به او ندا می‌رسد: صد هزار برابر (آنچه برای برادر خود خواستی) به تو عطا گردید! (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٨)
 
 ٢٠ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
مَن قَدَّمَ اَربعینَ رَجُلاً مِن اخوانِهِ فَدَعا لَهُم ثُمَّ دَعا لِنَفسِهِ اُسُتجیبَ لَهُ فیهِم وَ فی‌نَفسِهِ.
 
کسی که پیش از خود برای چهل نفر برادر مؤمن دعا کند دعای او هم دربارة آنان و هم دربارة خودش مستجاب می‌گردد. (خصال، ج ٢، ص ١١٠)
  
٢١ـ امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»:
 
مَن دعاِ لإخوانِه مِنَ المُؤمنین وَ المؤمناتِ و المُسلمین والمُسلماتِ وَكَّلَ اللهُ بِهِ عَن كُلِّ مؤمنٍ مَلَكاً یدعولَه.
 
کسی که برای برادران و خواهران مؤمن و مسلمان خود دعا کند خداوند از طرف هر یک از آنان مَلَکی می‌گمارد که همواره برایش دعا نمایند. (وسائل، ج ٤، ص ١١٥٢)
 
 ٢٢ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
إِذا دَعا أْحَدُكُمْ فَلْیعُمَّ، فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعاءِ.
 
وقتی یکی از شما دعا می‌کند دعای او همگانی باشد (همراه با دیگران دسته‌جمعی دعا کنند). دعای همگانی زودتر به اجابت می‌رسد. (ثواب‌الاعمال، ص ٣٦٠)
 
 ٢٣ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
اِنّ اللهَ تباركَ وَ تعالی فَرَضَ الصَلوةَ فی اَفضَلِ السّاعاتِ فَعَلَیكُم بِالدُّعاءِ فی أَدبارِ الصَّلوةِ.
 
خدای تبارک و تعالی نماز را در افضل اوقات شبانه‌روز قرار داده شما (غنیمت بدارید و) خود را مم کنید که بعد از هر نماز دعا نمائید. (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٨)
 
 ٢٤ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
عَلَیکُمْ بِالدُّعَاءِ فِی اَدْبَارِ الصَّلَوَاتِ فَإِنَّهُ مُستجابٌ.
 
بر شما باد بعد از هر نماز دعا کنید. دعا بعد از نمازها مستجاب است. (خصال، ج ٢، ص ٨٥)
 
 ٢٥ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
اَربَعةٌ لاتُردُّ لَهُم دَعوَةٌ: اَلوالِدُ لِوَلَدِهِ والمَظلومُ عَلی مَن ظَلَمهُ و المُعتَمِر حتَّی یرجِعَ و الصائِمُ حتّی یفطِرَ.
 
چهار نفرند که دعایشان رد نمی‌شود: دعای پدر در حق اولاد، نفرین مظلوم بر ظالم خود، دعای زائر خانة خدا (در تمام مدت زیارت) تا زمانی که مراجعت کند و دعای شخص روزه‌دار تا ساعتی که افطار نماید. (وسائل، ج ٤، ص ١١٥٣)
 
  ٢٦ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
اَكثِرْ مِنَ الدُّعاءِ فَاِنّكَ لاتدَری مَتی یستجابُ لَكَ؟
 
تا می‌توانی زیاد دعا کن، تو چه می‌دانی دعایت در چه وقت به اجابت خواهد رسید؟ (تحف‌العقول، ص ٣٤)
  
٢٧ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
الدُّعاءُ بَینَ الاَذانِ وَ الاِقامةِ لایردُّ.
 
دعا بین اذان و اقامه رد نمی‌شود. (آن را غنیمت بشمارید) . (مواعظ‌ عددیه، ص ٤)
 
 ٢٨ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
اذا قالَ العَبدُ و هَو ساجدٌ یا اللهُ یا ربّاهُ یا سیداهُ» ثلاثَ مرّاتٍ اَجابَهُ اللهُ تباركَ و تَعالی: لبّیكَ عَبدی، سَل حاجَتَكَ»
 
هر گاه بنده (سجده کند و) در سجده سه مرتبه بگوید یا اللهُ یا ربّاهُ یا سَیداهُ» خدای تبارک و تعالی در اجابت می‌فرماید لبیک بندة من، حاجت خود را بخواه». (وسائل، ج ٤، ص ١١٣١)
 
 ٢٩ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
دَعوةُ المَظلومِ مُستجابَةٌ وَ إن كانَ فاجِراً.
 
دعای آدم مظلوم مستجاب است هر چند که خود شخص فاجر و نابکاری باشد! (مواعظ عددیه، ص ٦)
 
  ٣٠ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
قال‌الله تبارك و تعالی: وَ عِزَّتی وَ جلالی لا اُجیبُ دَعوةَ مَظلومٍ فی‌ مظلِمَةٍ ظُلِمَهَا وَ لِأَحَدٍ عِندَهُ مِثلُ تِلكَ المَظلِمَة.
 
خدای تبارک و تعالی می‌فرماید: به عزّت و جلالم قسم دعای هیچ مظلومی را که به او ظلمی شده (در‌حالی‌که) خود او نیز مانند آن را به دیگری ظلم کرده باشد اجابت نخواهم کرد. (مستدرک، ج ٥، ص ٢٧٠)
  
٣١ـ امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام)»:
 
أطِبْ كَسبَكَ تُستَجَبْ دَعوَتُكَ.
 
کسب و درآمدت را از راه حلال به دست آور تا دعایت مستجاب گردد. (مکارم‌الاخلاق، ص ٤٢٢)
 
 ٣٢ـ مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
 
لاتَستَبطِیءْ اِجابةَ دُعائِكَ وَ قَد سَدَدْتَ طریقَهُ بِالذُّنوب!
 
تو وقتی با گناهانت، راه دعا را به روی خودت بستی دیگر تأخیر در اجابت را دیر مشمار! (فهرست غرر، ١٠٥)
   
٣٣ـ پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
 
الدُّعاءُ مَعَ اَكْلِ الحَرامِ كَالبِناءِ عَلَی الماء!
 
دعا کردن با لقمة حرام به منزلة عمارت ساختن بر روی آب است! (لئالی‌الأخبار، ج ٤، ص ١٠٣)
 
 ٣٤ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
انَّ العَبدَ لَیرفَعُ یدَیهِ اِلی اللهِ، و مَطْعَمَهُ حرامٌ و ملبَسُهُ حرامٌ فَكَیفَ یستجابُ لَهُ وَ هذه حالُه؟
 
آن بنده‌ای که دست‌های خود را به دعا به سوی خدا برمی‌دارد در حالی که خوراک و پوشاک او هر دو از راه حرام باشد چگونه می‌خواهد دعای او مستجاب گردد؟! (لئالی‌الاخبار، ج ٤، ص ١٠٣)
 
 ٣٥ـ امام رضا(علیه‌السلام)»:
 
دَعوَةً تُخفیها اَفضَلُ عِندَ اللهِ مِن سَبعینَ دَعوةً تُظهِرُها.
 
یک دعا در خفا و نهان در نزد خدا از هفتاد دعای آشکار أفضل و بالاتر است. (وسائل، ج ٤، ص ١١١٣)
 
  ٣٦ـ امام زین‌العابدین(علیه‌السلام)»:
 
المؤمِنُ مِن دُعائِهِ علی ثلاثٍ: اِمّا أَنْ یدَّخَرَ لَهُ و اِمّا أَن یعَجَّل لَهُ وَ اِمّا أَن یدفعَ عَنهُ بَلاءٌ یرید أَنْ یصیبَهُ.
 
دعای مؤمن خالی از یکی از این سه بهره نیست: یا برای آخرت او ذخیره می‌شود و یا حاجتش برآورده می‌گردد و یا بلائی که مقدر بوده به او برسد از او دفع خواهد شد. (تحف‌العقول، ص ٢٨٧)
 
  ٣٧ـ مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
 
مَن قَرَأَ مِأةَ آیةٍ مِنَ‌القُرآنِ مِن أَی القُرآنِ شاءَ ثُمَّ قالَ یا اللهُ» سَبْعَ مرّاتٍ فَلَو دَعا عَلی صَخرَةٍ لَقَلَعَها إن‌شاءالله.
 
هر کس صد آیه از هر جای قرآن بخواند سپس هفت مرتبه بگوید یا الله» (و حاجت خود را بخواهد) ‌(اثر اجابت) آن چنان است که اگر دعا بر صخرة سخت بخواند به یاری خدا آن را از جای برمی‌کند. (وسائل، ج ٤، ص ١١١٤)
 
 ٣٨ـ امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
 
اذا اَرادَ احَدُكُمُ أَنْ لایسألَ رَبَّهُ اِلاّ أعطاهُ فَلییأَسْ مِنَ‌النّاس كُلِّهِم و لایكونُ لَهُ رَجاءٌ اِلاّ مِن عِندِالله.
 
اگر کسی از شما بخواهد هر چه که از خدا خواست به او عطا کند باید از همة مردم قطع امید کند و تنها امید و رجای او خداوند متعال باشد. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢١٤)
 
 ٣٩ـ مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
 
اَلدُّعاءُ تِرسُ المُؤمنِ وَ مَتی تُكثِرُ قَرْعَ البابِ یفتَحُ لَك.
 
دعا سپر و حفاظ مؤمن است. تو هر وقت دری را زیاد بکوبی بالأخره به روی تو باز خواهد شد. (اصول کافی، ج ٤، ص ٢١٤)
  
 ٤٠ـ امام محمدباقر(علیه‌السلام)»:
 
ما اَحدٌ أَبغضُ اِلَی اللهِ عزّوجَلَّ مِمَّن یستكبِرُ عَن عِبادَتِه و لا یسأَلُ ما عِندَهُ.
 
در نزد خدای متعال اَحدی مبغوض‌تر از آن کس نیست که متکبرّانه از عبادتش سر باز زند و چیزی از او طلب و درخواست ننماید. (وسائل، ج ٤، ص ١٠٨٤)

منبع: شکوفه های حکمت

https://hedayatgar.ir/fa/news/122/چهل-حدیث-درباره-دعا

اِمامان‌ِ دَوازْدَهْ‌گانه‌، امامان‌ اهل‌ بیت‌ (ع‌) که‌ در مذهب‌ شیعه اثنا عشریه به‌ عنوان‌ امامان‌ منصوص‌ و برگزیده‌ از جانب‌ خداوند شناخته‌ می‌شوند.

این‌ امامان‌ به‌ ترتیب‌ امامت‌ عبارتند از:
۱- حضرت‌ علی‌ (ع‌) (امامت‌: ۱۱-۴۰ق‌)،
۲- فرزندش‌ امام‌ حسن‌ (ع‌) (امامت‌: ۴۰-۵۰ق‌)،
۳- برادرش‌ امام‌ حسین‌ (ع‌) (امامت‌: ۵۰ -۶۱ق‌)،
۴- فرزندش‌ امام‌ زین‌العابدین‌ (ع‌) (امامت‌:۶۱ -۹۴ق‌)،
۵- فرزندش‌ امام‌ محمد باقر (ع‌) (امامت‌:۹۴-۱۱۴ق‌)،
۶- فرزندش‌ امام‌ جعفر صادق‌ (ع‌) (امامت‌: ۱۱۴- ۱۴۸ق‌)،
۷- فرزندش‌ امام‌ موسی‌ کاظم‌ (ع‌) (امامت‌: ۱۴۸-۱۸۳ق‌)،
۸- فرزندش‌ امام‌ رضا (ع‌) (امامت‌: ۱۸۳-۲۰۳ق‌)،
۹- فرزندش‌ امام‌ محمد تقی‌ (ع‌) (امامت‌: ۲۰۳-۲۲۰ق‌)،
۱۰طبق‌ اعتقاد شیعه اثنا عشری، دوره امامت‌ امامان‌ دوازدهگانه‌ با رحلت‌ رسول‌ اکرم‌ (ص‌) در ۱۱ق‌ و به‌ امامت‌رسیدن‌ حضرت‌ علی‌ (ع‌) آغاز شده‌، و بدون‌ انقطاع‌ تاکنون‌ ادامه‌ یافته‌ است‌. از ۲۶۰ق‌، پس‌ از درگذشت‌ امام‌ حسن‌ عسکری (ع‌) و انتقال‌ امامت‌ به‌ فرزند ایشان‌، امام‌ مهدی (ع‌) ، امامت‌ از حالت‌ ظهور به‌ حالت‌ غیبت‌ مبدل‌ شده‌، و دوره بلند امامت‌ آن‌ حضرت‌ تماماً در حال‌ غیبت‌ بوده‌ است‌.- فرزندش‌ امام‌ علی‌ النقی‌ (ع‌) (امامت‌: ۲۲۰-۲۵۴ق‌)،
۱۱- فرزندش‌ امام‌ حسن‌ عسکری (ع‌) (امامت‌: ۲۵۴-۲۶۰ق‌)
۱۲- و فرزندش‌ حضرت‌ مهدی ، امام‌ زمان‌ (ع‌) (امامت‌: از ۲۶۰ق‌).
برای تفصیل‌ درباره هر یک‌ از این‌ امامان‌ به‌ مقالات‌ ذیل‌ نام‌ هر کدام‌، نیز درباره باورهای اثنا عشریه‌، به‌ مقاله امامیه‌» می‌توان‌ مراجعه‌ کرد.

آغاز امامت

طبق‌ اعتقاد شیعه اثنا عشری، دوره امامت‌ امامان‌ دوازدهگانه‌ با رحلت‌ رسول‌ اکرم‌ (ص‌) در ۱۱ق‌ و به‌ امامت‌رسیدن‌ حضرت‌ علی‌ (ع‌) آغاز شده‌، و بدون‌ انقطاع‌ تاکنون‌ ادامه‌ یافته‌ است‌. از ۲۶۰ق‌، پس‌ از درگذشت‌ امام‌ حسن‌ عسکری (ع‌) و انتقال‌ امامت‌ به‌ فرزند ایشان‌، امام‌ مهدی (ع‌) ، امامت‌ از حالت‌ ظهور به‌ حالت‌ غیبت‌ مبدل‌ شده‌، و دوره بلند امامت‌ آن‌ حضرت‌ تماماً در حال‌ غیبت‌ بوده‌ است‌.

http://wikifeqh.ir/امامان_دوازده%E2%80%8Cگانه

ذکر روزهای هفته ثواب و فواید بسیار زیادی دارد که با خواندن روزانه این ذکرها می توانید به آرامش برسید و موجب افزایش رزق و روزی مال شما می شوند.

ذکر روزهای هفته و فواید خواندن آنها
اعمال مستحب زیادی در کنار اعمال واجب توصیه شده است که علاوه بر اینکه ثواب فراوانی دارند فواید و خاصیت های بی شماری هم نیز برای حل مشکلات مومنان در پی دارد. بنابراین یکی از تاثیرگذارترین و بهترین اعمالی که وجود دارد ذکر ایام هفته می باشد که با زمزمه و خواندن آنها در طول روزهای هفته به تعداد 100 مرتبه به آرامش خاصی برسید توصیه های زیادی در احادیث و روایات برای مسلمانان در رابطه با همین اذکار آمده است و درباره فوایدی که دارند صحبت شده است. شما می توانید برای کسب ثواب بیشتر این دعاها و ذکرها را در روزهای خاص بخوانید.

ذکر ایام هفته با ترجمه فارسی

امام حسین (ع) فرمودند :از پیغمبر اکرم (ص) روایت شده، هرکس جهت حوائج تا هفت روز هر روز این اذکار را هزار بار بخواند حاجت روا گردد.»

این اذکار را توصیه شده است که هر روز به تعداد صد مرتبه تکرار و خوانده شود.

ذکر روز شنبه :یا رَبِّ الْعالَمِین "ای پروردگار جهانیان"

این ذکر که مربوط به روز شنبه است به نام رسول خدا (ص) می باشد روایت شده است که هر کس این ذکر را بخواند بی نیاز میشود و در این روز زیارت حضرت رسول الله (ص) خوانده شود.

ذکر روز یکشنبه : یا ذَالجَلالِ وَ اْلاِکْرام "ای صاحب جلال و بزرگواری"

ذکر روز یکشنبه که به اسم امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا (س) می باشد موجب فتح و نصرت می شود روایت شده است که در این روز زیارت حضرت امیرالمؤمنین (ع) و زیارت حضرت زهرا (س) خوانده شود.

ذکر روز دوشنبه : یا قاضیَ الحاجات "ای برآورنده حاجت ها"

این ذکر که مختص روز دوشنبه می باشد خواندنش موجب افزایش مال می شود ذکر روز دوشنبه به نام امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می باشد روایت شده است زیارت آن دو بزرگوار در این روز خوانده شود ثواب بسیار بالایی دارد.

ذکر روز سه شنبه : یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین "ای مهربان ترین مهربانان"

خواندن ذکر روز سه شنبه باعث می شود که حاجت روا شوید این ذکر به نام علی بن الحسین(ع) و محمد بن علی(ع) و جعفر بن محمد(ع) می باشد بنابراین رعایت شده است در این رو زیارت امام خوانده شود.

ذکر روز چهارشنبه : یا حَیُّ یا قَیّومُ "ای زنده، ای پاینده"

چنانچه ذکر روز چهارشنبه را بخوانید باعث عزت دائمی می شود این ذکر به اسم موسی بن جعفر(ع) و علی بن موسی(ع) و محمد بن علی(ع) و علی بن محمد(ع) است خواندن زیارت این چهار امام در این روز ثواب دارد.

ذکر روز پنجشنبه :لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ المَلِک الحقّ المُبین "نیست خدایی جز الله فرمانروای حق و آشکار"

ذکر روز جمعه : الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عجل فرجهم "خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و در فرج ایشان (حضرت مهدی) تعجیل فرما"

ذکر روز جمعه برای عزیز شدن بسیار توصیه شده است روایت شده است که در این روز عزیز زیارت امام زمان (عج) خوانده شود.

همراهان عزیز علاوه بر اشاره به ثواب اذکار هفته در ادامه این مطلب این اذکار را به زبان شعر در اختیارتان قرار داده ایم با ما باشید تا این شعر زیبا را بخوانید.

شنبه شروع هفته خدا یادم نرفته

خالق این جهانه خدای آسمانه

ذکر لبم همینه یا رب العالمینه

یکشنبه یادت باشه خدا با بنده هاشه

بازم دلت رو شاد کن بخشندگی­شو یادکن

بگو همین رو والسلام یاذالجلال و الاکرام

بعد از روز یکشنبه رسید روز دوشنبه

ازته دل میخونم خدای مهربونم

تو قلبای ما جاته یاقاضی الحاجاته

سه شنبه هم یه روزه نذار دلت بسوزه

بازم خدا خدا کن نعمتاشو نگا کن

بگو فقط تو همین یا ارحم الراحمین

توی تموم روزها مثل چهار شنبه ها

خدا رو می­شه یاد کرد شادی­ها رو زیاد کرد

ذکر خدا معلومه یاحی و یا قیومه

هست ذکر پنج شنبه ها شکوه و لطف خدا

لا اله الا الله خدایی نیست جز الله ملک الحق المبین لطفهای او را ببین

جمعه ها با صلوات تو می­رسی به حاجات

دعا دعا دعا کن خدا رو تو صدا کن

خدا ظهور آقا نزدیکتر بفرما

اللهم صل علی محمد و آل محمد

با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما ، امید است از مطلب گردآوری شده توسط سایت محترم نمناک نهایت استفاده را برده باشید.